Τα χέρια μας είναι η καρδιά μας

” Τα χέρια μας είναι η καρδιά μας ”
Ιστορίες ηρωίδων του Σαίξπηρ

‘Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή. Όλοι, άντρες κι οι γυναίκες, όλοι παίζουν: βγαίνουν και μπαίνουν. Κι ο άνθρωπος στον βίο του ρόλους παίζει πολλούς.’

Κι όμως. Ο καθένας μας παραμένει ο εαυτός του ό,τι κι αν συμβαίνει.
Δυσδαιμόνα, Οφηλία, Ροζαλίντα, Σύλβια, Τζούλια, Ερμία, Ελένη, Ιμογένη, Γερτρούδη.

Πλάσματα του πάθους. Της φωτιάς.
Και όσα θα ακούσετε να λέμε τραγουδιστά
τα έγραψαν άλλοι, πολλά χρόνια μετά.
Συνθέτες που πίστεψαν στη μουσική.
Είναι πολύ ωραίο, να δίνεις μια μικρή ανάπαυλα μέσα στο χρόνο σε πρόσωπα που έχουν ζήσει πολύ πριν από εσένα. 

Ο πλούτος του σαιξπηρικού λόγου, γίνεται η πρώτη ύλη για μια ηχητική σκηνοθεσία, καθώς ο ήχος είναι στον Σαίξπηρ ισότιμος του νοήματος.
Μια παράσταση με πρωτότυπο υλικό, στην οποία περισσότερο ή λιγότερο διάσημες ηρωίδες του Σαίξπηρ ενώνονται τελικά σε ένα πρόσωπο για να σκιαγραφήσουν τη Γυναίκα διαχρονικά στους αιώνες, μέσα από εκμυστηρεύσεις και εξομολογήσεις τους. Συνδετική ύλη και καμβά των τραγουδιών αποτελεί το κείμενο που διατρέχει την παράσταση. Η κιθάρα, όργανο ιδιαίτερα γοητευτικό και συχνά μελαγχολικό, συντροφεύει ιδανικά αυτόν τον εσωτερικό μονόλογο, άλλοτε ως θολός αντικατοπτρισμός των αισθημάτων και άλλοτε ως έμπιστη φίλη.

Τα τραγούδια και οι άριες ανήκουν σε συνθέτες από την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας. Με διαφορετική αισθητική και τρόπους προσέγγισης αποτελούν και αυτά τα ίδια το ταξίδι της ‘ενηλικίωσης’ της Γυναίκας, αναδυκνείοντας τον τρόπο που η εικόνα της αλλάζει μέσα στο χρόνο. Ενδεικτικά, ερμηνεύονται συνθέσεις ανώνυμων συνθετών της Αναγέννησης, C. Monteverdi, A. Cesti, J. Dowland, G. Rossini, F. Schubert, R. Schuman, J. Brahms, G. Faure, E.W. Korngold, Τ. Ρωσόπουλου.

Ιδέα, μεταγραφές έργων, επιμέλεια κειμένων: Κορίνα Βουγιούκα.